RET

Rationeel Emotieve Therapie (R.E.T.)

Na zijn promotie werkte Ellis geruime tijd als klinisch psycholoog in een New Yorks ziekenhuis. In die tijd was hij ervan overtuigd dat de psychoanalyse de meest effectieve vorm van psychotherapie was. Hij besloot dan ook een opleiding tot psychoanalyticus te gaan volgen. In 1952 beschikte Ellis over een volledig bezette praktijk in Manhattan waar hij als psychoanalyticus werkte. Ellis deed als therapeut meer en meer teleurstellende ervaringen op met de psychoanalytische behandelmethode. Ellis: "Ik denk dat ik een goed psychoanalyticus was. De mensen bleven komen en wilden steeds meer sessies. Ik had alleen niet het gevoel dat ik op een efficiënte manier bezig was. De cliënten voelden zich tijdelijk wel beter door de aandacht die ze kregen, maar ze werden niet ècht beter. Ze kregen ook wel inzicht in hun problemen, maar dat leek niet echt iets op te lossen. Ik begon me af te vragen waarom ik weken en soms maanden passief moest wachten tot de cliënt liet zien dat hij klaar was voor mijn interpretaties. Waarom zou ik ze niet kunnen helpen met een directe opmerking of interpretatie, als ze toch maar een heel uur stil zaten te zijn?". En op die manier ging Ellis steeds vaker zeer onfreudiaans te werk: hij ging zijn cliënten aansporen, hij discussieerde met hen, hij trachtte hen ergens van te overtuigen. Ellis ging op zoek naar nieuwe behandelmethoden. Hij ging daarbij uit van zijn eigen ervaringen en van de ideeën van mensen als Alfred Adler, Karen Horney (een bekend psychoanalitica) en John Watson (een van de eerste gedragstheoretici). In 1959 stichtte Ellis zijn instituut voor Rationeel-Emotieve Therapie te New York.

In 1985 ontving ontving Albert Ellis een van de hoogste onderscheidingen die de American Psychological Association te vergeven heeft: De Award for Distinguished Professional Contributions.

R.E.T. heeft als centraal thema: "Het zijn niet de gebeurtenissen die de mensen angstig maken, maar slechts de wijze waarop de mensen ze bekijken". Als wij verdrietig, boos, wanhopig of overstuur zijn, zoeken we de oorzaak daarvan vaak buiten onszelf. In onze opvoeding, in onze opleiding, in ons werk, in de maatschappij, in onze partner, onze kinderen, familie of buren. Tevergeefs vaak. Maar zelfs als het lijkt dat we daarin een verklaring voor onze gevoelens kunnen vinden zijn we ze daarmee meestal nog niet kwijt. Willen we ons minder ongelukkig voelen, dan zullen we dus iets aan onszelf moeten veranderen, aan onze gedachten of ideeën over de wereld, over anderen of over onszelf. Wetenschappelijk onderzoek door psychologen heeft aangetoond, dat mensen vaak overstuur, neerslachtig of wanhopig zijn door de dingen die hen gesuggereerd worden door hun eigen gedachten. We voelen zoals we denken. R.E.T. heeft als doel te laten zien hoe men ongelukkig makende gedachten kan opsporen en kan veranderen.